Sinterklaas heeft zijn bisschoppelijke deur nog niet achter zich dichtgetrokken, of zijn iets lijkende naamgenoot laat zich alweer zien met zijn dikke buik en zijn wittige pluizebaard, in de outfit die meer oogt als kruising tussen joggingpak en pyjama. De door Coca Cola vormgegeven ‘Santa Claus” en bekend van het reclamespotje met de bekende vrachtwagen door een heldere kerstnacht met tal van vallende sneeuwvlokjes.
Kerst. Voor sommigen hét familiare spektakel van het jaar. Voor mij niet meer dan een bloeddruk verhogende periode met dagen waarin ik mijn organiserende kwaliteiten uittest en bijstuur. Twee dagen, drie families en vier potentiële kerstdiners. Dikwijls vraag ik me af wat de intentie is van het overbekende liedje: “I wish you a merry christmas and a happy new year”. Denkend aan de betekenis van dit lied, besef ik me dat er sinds de scheiding van mijn ouders niet echt meer een ‘merry christmas’ is geweest.
Wie ervan overtuigd is dat minstens 3 keer kerst vieren leuk is, moet nodig op rehabilitatie. Kerst heeft voor mij niets meer weg van het perfecte plaatje wat altijd vertoont wordt. Eerste kerstdag bij mama betekent automatisch tweede kerstdag bij papa. Oud en Nieuw bij het vriendjelief en oohja, of je dan ook nog even je verjaardag zou willen vieren tussen kerst en oud en nieuw. Mijn geboortedatum prijkt namelijk op de dag vóór eerste kerstdag. Heerlijk, al dat gepuzzel met dagen en mensen. Niets is meer over van het saamhorigheidsgevoel dat we willen hebben van kerst. Tijd om te relaxen aan de eetkamertafel is er niet, want het volgende kerstdiner dient zich alweer aan. En oohja, opa en oma vinden het ook leuk om je met kerst te zien!
Zo tegen het einde van het jaar word ik altijd een beetje melancholisch. Misschien ligt dat aan het tekort aan zonlicht, misschien aan het teveel aan files. Misschien heeft het te maken met het gedrag dat iedereen vertoont zo rond kerstmis. Mensen denken ineens na over liefde en vrede, ze gaan ineens huiselijk doen, er wordt weer gezellig tijd genomen voor elkaar en zelfs de kerk wordt weer even drukbezocht. Het lijkt alsof iedereen een soort kerstpakket in zichzelf openmaakt. Een doos vol met traditie, besef, verlangen, waarden en dromen. Binnenkort zal ik ook mijn persoonlijke kerstpakket openen en ik weet nu al wat ik als eerste tegen zal komen; Liefde. Daar waar het eigenlijk altijd om hoort te draaien.