Een potlood tussen je tanden maakt gelukkig, las ik laatst in een onderzoek van Psychologie Magazine. Niet omdat het potlood zelf je gelukkig maakt, maar omdat het gedrag dat je uitoefent, (namelijk het potlood tussen je tanden) leidt tot een gelukkig gevoel. Klink dat logisch?
Geluk
Als klein meisje zag ik al snel dat succes belangrijk zou worden in mijn leven. In de omgeving waar ik ben opgegroeid was niet veel geld en daardoor was niet iedereen altijd even gelukkig. Wat mij écht gelukkig zou maken, was een goede baan. Succesvolle mensen waren in mijn gedachten altijd gelukkig, simpelweg omdat ik dacht dat succes geluk bracht. En daarmee waren geld, succes en geluk altijd pijlers waarin ik mij op vastpinde. Succes leidt immers in veel gevallen tot meer geld. En geld maakt gelukkig. Zo klaar als een klontje, toch?
Werkgeluk
Dat succes zorgt voor geluk, daar ben ik op teruggekomen. Geluk in mijn werk draait voor mij niet om euro’s! Succes maakt mij niet gelukkig, sterker nog: werkgeluk maakt mijn succes. Geluk, gezondheid en welzijn zijn mijn voorwaarden om te werken, daarmee behaal ik mijn persoonlijke doelen. Mijn werkgeluk haal ik uit verbinding met collega’s en de ruimte om fouten te maken.
Dat heeft ongetwijfeld te maken met mijn rol als starter op de arbeidsmarkt. Ik ben mij er dan ook van bewust dat mijn persoonlijke geluksvoorwaarden veranderen. Per maand, per jaar of misschien wel per levensfase. Het gedrag dat ik uitoefen, zoals het fouten durven maken, leidt daarmee voor mij tot een geluksgevoel.
Gelukkig zijn
Terug naar dat potlood: de kracht van het potlood zit niet in het potlood zelf, maar in je eigen gedrag. Jouw gedrag leidt tot een gevoel, in dit geval door het potlood dat een kunstmatige lach op je gezicht maakt. Dat stimuleert je lachspieren en je hersenen maken vervolgens de bijbehorende geluksstofjes aan. Je lacht niet omdat je je blij voelt. Je voelt je blij, omdat je lacht.