Lieve opa en oma,
Vandaag schrijf ik een ode aan jullie. Al 23 jaar sta ik op deze wereld, maar stiekem voel ik me nog altijd jullie kleine meisje. Er is nooit een moment waarin ik iets tekort kom, of ik nu samen met mijn vriend op bezoek kom of met een verre vriendin: altijd wordt er iets lekkers op tafel gezet. Opa’s gehaktbal is favoriet in de hele buurt en dan heb ik het nog niet eens over zijn geweldige rijsttafels en Indonesische specialiteiten. Er is niemand op de hele wereld die zo lekker kookt.
Als klein meisje kroop ik onder tafels en stoelen door en wachtte totdat oma mij achterna kwam. Samen bekeken we dan de (stoffige) onderkant van het meubilair. Ik vertelde je over mijn eerste vriendje, over de ruzies die ik weleens had en over de problemen bij papa en mama. Als ik verdriet had over de echtscheiding, kon ik altijd bij jullie terecht. Daar ben ik jullie eeuwig dankbaar voor!
Ondeugend als ik was, verzon ik steeds nieuwe ideeën. Niet dat jullie daar altijd om stonden te springen, mijn eigenwijze karakter bleek zo nu en dan ook heel irritant! Op opa’s schoot rustte ik na mijn ruige speelkwartiertjes uit. Op het melodietje van ‘Een klomp met een zeiltje’ of ‘Tulpen uit Amsterdam’ kwam heel opa’s muzikale oeuvre voorbij. Wat heb ik daar van genoten! Ik weet nu al welke liedjes mijn toekomstige kinderen te horen zullen krijgen. Met volle borst zal ik ze zingen en vertellen wat een toffe en eigentijdse grootouders ik had!
Toen jullie hond en mijn levensmaatje overleed, was alles ineens even minder rooskleurig. Ik mistte de momenten dat hij mijn dekens stal en mijn croissantjes opat. Wanneer ik op zoektocht ging en verdwaalde, streelde hij me met zijn natte neus zodat ik niet bang was. Het waren de kleine momentjes, die vanaf toen ineens veranderde.
Ik zal ook nooit vergeten hoe ik tijdens een logeerweekendje bij jullie voor het eerst ongesteld werd. Dat was een ultiem bewijs, nergens in de wereld voelde ik me zo veilig als bij jullie.
Opa, oma: jullie moeten weten dat geen enkel woord, geen enkele zin genoeg uitdrukt hoe dankbaar ik jullie ben voor de dagen en nachten dat jullie me opvingen. Dat ik ieder kusje en iedere knuffel tot in de eeuwigheid zal bewaken in mijn hart. Jullie vieren het leven zoals dat zou moeten, in de liefde voor elkaar en in de wereld om jullie heen. Daar zal ik mijn hele leven een voorbeeld aan blijven nemen.
Liefs,
Kelsey (23)
Bekijk het originele bericht op de website van Villa Pinedo