Groot was het nieuws. Diederick Samson gaat scheiden! Mijn buurvrouw kwam euforisch aanwandelen met haar handen onwennig friemelend voor zich. ‘Heb je het al gehoord? Samson gaat scheiden!’ Met mijn fiets nog in mijn hand sta ik voor de schuurdeur. Ik frons een keer met mijn linker wenkbrauw richting mijn buurvrouw. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik ermee moet. Ik vind het onwaardig om Samsom’s scheiding groot in het nieuws te brengen. Het is wat optimistisch, maar ik zou toch graag zien dat zijn kinderen over 5 jaar ander groot nieuws de media in brengen “Kinderen Samson goed terechtgekomen ondanks scheiding”. Mijn buurvrouw staat me nog steeds vreemd aan te kijken, wachtend totdat ik een zinnig antwoord geef. Even twijfel ik. Nee, ik zeg het niet.
Ik denk aan alle echtscheidingen in mijn omgeving. De ene nog gênanter dan de ander. Vulgaire scheldpartijen, afluisterpraktijken, sms’jes vol scheldkanonnades, spammails … Verdere toelichting is niet nodig denk ik. In mijn 21-jarige bestaan heb ik vele uitbundige bruiloften meegemaakt. In vreselijk zoete roze jurkjes paraderend over het balkon van het gemeentehuis. Ijsberend wachten tot dat je je handje vol rijst over de bruid kan gooien en zij haar rijstkorrels proestend uit haar mond grist. En dan die eeuwig durende kerkdienst, zittend op keiharde houten bankjes zonder kussens. De vloeiende tranen van het bruidspaar. Kiezend voor een leven, lang en gelukkig met elkaar. Om vervolgens een paar jaar later met hem snikkend nachtenlang in een grauw café op de hoek van de straat zijn huwelijksgal aan te horen. Het enige lichtpuntje wat er nog scheen in zijn leven was de lantaarnpaal die zijn licht gedempt over de eenzame weg scheen.
Wat doen mensen die ooit vurig het bed hebben gedeeld, elkaar aan? Waarom hebben sommige exen nog maar één doel: het slopen van de ander? Hij of zij moet kapot, stuk, psychisch verwoest, failliet, op sterven na dood. Ik kijk er telkens met verbazing naar.
Net als mijn buurvrouw. Ik kijk er met verbazing naar. ‘Buurvrouw, weet u?’, vervolg ik als ze me achterna is gelopen. ‘Weet u wat het geheim is van een goede scheiding?’ Ze kijkt me vragend aan. Weloverwogen laat ik de vijf woorden over mijn lippen glijden. ‘All you need is love’.